این روزها در باره پایه و اساس تقوا و عمل صالح که در قرآن حکیم بعد از ایمان بیشترین اهمیت را دارند فکر می کردم. تقوا اجتناب از گناهان و مناهی، و عمل صالح حرکت در دایره "امر" و کسب خیرات است. دفع شر همواره بر جلب نفع ترجیح دارد. در زمانه فعلی که زمان فساد و بی بند و باری و هوس های جذاب است تقوا دفع مفاسد و ترک کبایر است و به عنوان مهم ترین اساس رجحان بزرگی یافته است. امروز تخریب های اخلاقی و جریان های منفی شدت یافته است به همین دلیل تقوا بزرگترین اساس در برابر آنها به شمار می رود. کسی که فرایض را ادا کند و مرتکب گناهان کبیره نشود نجات می یابد. در میان این همه گناه کبیره، احتمال موفقیت بر انجام عمل صالح مخلصانه بسبار اندک است؛ همچنین اندکی عمل صالح در چنین شرایط دشوار، در حکم بسیار است. در تقوا نیز نوعی عمل صالح هست. زیرا ترک حرام واجب است. همچنان که یأجوج و مأجوج با تخریب سد ذوالقرنین دنیا را به فساد کشیدند اینک نیز با تزلزل در سد قرآن که شریعت محمدی ص است الحادی ظالمانه  و هرج و مرجی ظلمانی و بدتر از یأجوج و مأجوج در زندگی و اخلاق مردم  ایجاد کرده اند.