بسط تجربه نبوی کتابی است  بحث برانگیز از آقای دکتر عبدالکریم سروش  که نقدهای زیادی را به همراه داشت. هفته قبل نقدی از دکتر محمد عماره دانشمند و متفکر مصری خواندم که در نقد سروش نوشته بود عنوانش به فارسی «تأویل بیهوده» است. خواندنش را به دوستان سفارش می کنم. من هم که از ده  سال قبل ذهنم درگیر بحث این کتاب بود در نقد مطالب دکتر سروش این چند نکته را عرض می کنم :  قرآن کریم نگاه چندان مثبتی به شعر و شاعری ندارد دلیلش هم این است که سرچشمه شعر تخیل و پندار است در حالی که وحی از مبدأ هستی  سرچشمه می گیرد و بر محور واقعیت ها می گردد. از طرف دیگر شعر از عواطف متغیر انسانی می جوشد و دائما در حال دگرگونی است ولی وحی بیانگر حقایق ثابت آسمانی است. شعر لطفش در اغراق گویی و مبالغه است در حالی که در وحی جز صداقت چیزی نیست. همچنین شاعر در بسیاری موارد به خاطر زیبایی های لفظ ناچار خود را تسلیم الفاظ می کند که در این میان چه بسا حقایقی پایمال می گردد اما وحی چنین نیست.