چند روز است که بحث پزشکان زیرمیزی بگیر در کشور مطرح شده است. در فرهنگ قدیم پزشکی کاری بود خدماتی و پزشک عنصری بود در خدمت محرومان و بیماران و دلسوز مردم و جامعه. در سوگندنامه بقراط هم هست که پزشک نباید از بیمار پولی دریافت کند یا وقتی که به خانه بیمار می رود باید نگاه پاکی داشته باشد. زندگی شخصیت هایی مانند دکتر محمد قریب، بنیانگذار طب اطفال، را که مرور می کنیم از مصادیق و نمونه های پزشکان فداکار، مبارز و بسیار دلسوز در جامعه اند. یادم است بچه که بودم در شهرمان   پزشکی بود که از بیماران فقیر پولی نمی گرفت. اما از آنجا که پزشکی امروزه تبدیل به تجارت شده است و پزشکان متخصص درآمدهای هنگفتی دارند همه دوست دارند که بچه هایشان پزشک شوند. تا اینجای کار اشکالی ندارد. اما مشکل آنجاست که بسیار شنیده و دیده ایم که پزشکانی  هستند که علاوه بر سایر هزینه ها و مخارجی که بیمار باید به بیمارستان بدهد پول بیشتری شخصا دریافت می کنند به نام زیر میزی که در واقع سوء استفاده است از حال و موقعیت بیمار.

مسعود پزشکیان نماینده تبریز و وزیر اسبق بهداشت و درمان که خود جراح قلب و عروق است گفته است
  در کشوری مانند آمریکا اگر چنین پدیده‌ای اتفاق افتد پزشک متخلف از طبابت محروم می‌شود. مملکت دارای چارچوب و قانون است و پزشکانی که قانون را زیرپا گذاشته و بیمار را به چشم کالایی درنظر می‌گیرند نباید به عنوان پزشک معرفی شوند تا دیگر پزشکان بدنام نشوند.

 به طور حتم اگر فردی چارچوب قانونی را رعایت نکند و نسبت به حقوق مردم بی‌اعتنا باشد حاکمیت باید با آن برخورد کند و اگر در این میان کوتاهی صورت گرفته همه مسئولان اعم از مجلس، قوه قضاییه و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مقصر هستند.

چند سال قبل یکی از بستگانم که خانمی بود ناراحتی زنانه داشت او را به ارومیه بردیم و پزشک متخصص آشکارا گفت بیمارستان فلان مبلغ را می گیرد خودم هم یک میلیون میخوام. بیمار خودش اون پول را نداشت من براش دادم و کارش انجام شد ولی با کمال تأسف دیدم که پیرمردی دخترش را آورده بود همان پزشک بابت جراحی دختر آن پیرمرد زیر میزی خواسته بود و او نداشت. بعد دیدم که در خیابانهای ارومیه گدایی می کرد تا پول زیرمیزی آقای دکتر را تهیه کند. براستی صحنه هایی دردناک از این دست در جامعه ما کم نیستند. نمی دانم چند ده میلیون پول حلال چرا کافی نیست که با گرفتن زیر میزی  میخواهند به درآمدهای چندصدمیلیونی در ماه برسند؟ براستی چنین پولهایی چطور هزینه می شود؟ البته پزشکان باوجدان و اخلاق مدار و خدوم نیز کم نیستند ولی کاش روزی می شد که همه چیز در جامعه بر مدار انسانیت و کمک به همنوع انجام می شد و همه کسانی که منشأ کار و خدمتی هستند با این رویکرد رفتار می کردند.