بیا بیا که تو از نادرات ایامی              برادری پدری مادری دلارامی

 

 برادرم پدرم اصل و فصل من عشق است        که خویش عشق بماند نه خویشی نسبی

 

نهادم پای در عشقی که بر عشاق سر باشم        منم فرزند عشق جان ولی پیش از پدر باشم

 

خویش من آن است که از عشق زاد             خوشتر از این خویش و تباریم نیست