نه دیانت به عمامه ست و نه آیین به قباست

حق پرستی همه در خدمت مخلوق خداست

 

کفر و دین را به پشیزی ندهد مرد خرد

کفر اگر در کت و شلوار و اگر دین به قباست

 

کاش این منبر و محراب سخن گو بودند

تا بدیدی که چهاشان به دل از دست شماست

 

جامه پاک که اندر بر ارباب صفاست

بهتر از خرقه  آلوده به تزویر و ریاست

 

هردو رنگ است اگر خوب و اگر بد زاهد

آنچه بر روی بتان پودر و به ریش تو حناست

 

فرق تحت الحنک شیخ و کراوات چه هست

کین ترا حبل متین باشد و آن دام بلاست

 

 به سرافرازی خود کوش نه در حفظ کلاه

چون کلاه از پی سرهاست نه سر بهر کلاست

 

اندر آن ملک که شهباز ترقّی زده بال

کم ز پرّ مگسی ناله بهلول گداست